ประวัติของวัดนี้เป็นมาอย่างไรไม่ทราบแน่ชัด ตามคำบอกเล่าของผู้ที่มีอายุในบริเวณวัดนี้ได้เล่าให้ฟังว่า วัดนี้แต่เดิมเป็นที่อยู่ของพวกรามัญ (มอญ) สืบเชื้อสายต่อ ๆ กันมา คนไทยอพยพลงมาจากประเทศจีน (ตามประวัติศาสตร์) และมอญได้อพยพลงมาเพิ่มเติม โดยนำเอาชื่อตำบลท้องถิ่นของประเทศมอญ มาตั้งชื่อเอาไว้ เพื่อให้สะดวกแก่ลูกหลานที่จะมาติดต่อตามหาญาติพี่น้องว่าอยู่ ณ ที่ใด เฉพาะที่วัดสะแกนี้ มีชื่อเรียกตามภาษามอญว่า ตำบลตองเปอะ ตำบลกวานปลื้ม ตำบลกวานเกาะปั้น ตำบลกวานบ้านธาตุ ฯลฯ และต่อมาเมื่อไทยได้อพยพลงมา ก็ขับไล่พวกมอญ มอญก็กลับไปประเทศของตน คราวใดประเทศมอญเดือดร้อนถูกรุกราน พวกมอญก็จะอพยพลงมาอีกเป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนครั้งสุดท้าย พระยาเจ่ง คชเสนี ได้นำพวกมอญมาสวามิภักดิ์ สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ไทยเราจึงได้ให้อยู่ที่เมืองสามโคก ประชาชนชาวเมืองสามโคก ได้ประกอบอาชีพด้วยการปั้นโอ่ง อ่าง เครื่องใช้ดินเผา จนมีชื่อเรียกกันว่า โอ่งสามโคก หรือตุ่มสามโคก (เวลานี้จะมีเหลือให้ใช้บ้างไม่มากนัก)
ลักษณะ/เอกลักษณ์โดดเด่นของสถานที่
ปูชนียสถาน-วัตถุ ที่สำคัญได้แก่ พระประธานประดิษฐานในพระอุโบสถ สร้างด้วยหินศิลาแดงหน้าตักกว้าง 3 ศอก วิหารไทยลายฝรั่ง พระพุทธรูปแบบยืน ปางอุ้มบาตร ตู้เก็บคำภีร์ลาดน้ำหยด คัมภีร์แบบใบลาน ซึ่งทำด้วยงาช้าง และหอระฆัง สร้างสมัยอยุธยา
[mappress mapid=”1819″]
